Zirveye oyuncağı gömüp, ağladım

İbrahim Şener. 38 yaşında. Edirne Adliyesi Bilgi İşlem Müdürlüğü'nde çalışıyor. Yaklaşık 6 yıldır ise profesyonel kış dağcılığı yapıyor. Edirne Doğa Sporları Kulübü (EDOSK) dağcılık branşı sporcusu.  Şener, 17 Temmuz'da Avrupa Kıtası'nın zirvesi 5642 metrelik Elbrus'a tırmanan ilk Edirneli olarak tarihe geçti. 

Hedef; 2023'te Everest

1,5 yıllık bir çalışmanın ürünü olarak Elbrus'a tırmanan Şener'in hedefi aslında 7 kıtadaki en yüksek zirveleri kapsayan '˜Yedi Zirveler Projesi'ni gerçekleştirirken, Cumhuriyet'in 100'üncü yılında Everest'in zirvesinde olmak. Hepsinden öte asıl amacı ise 5 buçuk yaşındaki kızı İpek Sima'ya güzel anılar bırakmak; 'Belki yarın bir gün (benim babam da bunları yapmış) deyip, peşimden, izimden gider.'
Her şey fotoğrafla başladı

Dağcılık serüveninin ilk önce dağların fotoğraflarını çekmekle başladığını anlatan Şener, 'Daha sonra tırmanayım diye bir şey oluştu içimde. Babamda da var çünkü dağcılık sevdası. Babam kendimi bildim bileli dağlara gider, doğada olmayı sever. Biraz ondan da kaynaklanıyor' diyor. Babasının daha çok trekking yapmayı sevdiğini söyleyen Şener, kendi serüvenin de ise ilk önce Türkiye'deki zirvelere çıktığını anlatıyor; 'Hasan Dağı, Erciyes, Kaçkarlar, Uludağ'¦ Bir kısmına çıktım bir kısmına hava şartlarından, çığdan çıkamadım. Ama hep içimde tutkuydu zaten.'
'Bayrak en yüksekte dalgalansın'

Elbrus'a tırmanma fikrine kendini alıştırdıktan sonra Edirne adına böyle bir tırmanış yapmak istediğini aktaran Şener, 'Edirne adına daha önce bu tırmanış yapılmamıştı. Deneyen iki kişi olmuş herhalde daha önce. Onlar da 5 bin 300 metrede fırtınadan geri dönmüşler. Önce bunu araştırdım. Ülkemizin Avrupa'ya açılan kapısından, Avrupa'nın en yüksek zirvesine bir çıkış olsun, bayrak orada dalgalansın diye heves ettim' diyor.
'Sponsor bulmakta zorlandım'

Bu tarz bir tırmanışın maliyeti çok olduğu için yaklaşık bir buçuk yıl sponsor aradığını ifade eden Şener, 'İş adamlarına ve bazı kurumlara yazdım. Cevap alamadım kimseden. Edirne coğrafyasında bu spora pek bir ilgi yok açıkçası. '˜Ne için çıkıyorsun?' diyorlar. Amacı da anlayamıyorlar. Sponsor bulmakta biraz zorlandım. Edirne Belediye Başkanı'na da yazdım. Cevap alamamıştım ilk önce. Sonra bir gün yolda karşılaşınca ona durumu anlattım. Sağ olsun yardımcı oldular. Gez Gezenti Global Travel da teknik malzeme konusunda yardımcı oldu. Trend Life Fitness Center, tırmanış hazırlıkları için yapmam gereken idmanlar için olanak sağladılar. Bir hoca verdiler. Erdoğan Erkut hocamla beraber çalıştık. 4 - 5 ay orada sürekli ağır idmanlar yaptım. Ve tabi Edirne Doğa Sporları Kulübü (EDOSK)... Başkanımız Orkun Akman'ın hem sponsor bulmada hem de birçok konuda çok desteği oldu. Motive de etti.' şeklinde anlatıyor zirveye hazırlık macerasını.
Önce yükseğe uyum

'Ekonomik imkanları toplayınca geriye kendimi mental olarak hazırlamak kaldı' diyen Şener hikayesinin devamını ise şöyle aktarıyor; 'Son 5 -6 ay çok ciddi idmanlar yaptım. Sonra oraya çıkacak bir ekip buldum. O ekiple İstanbul'da buluştuk ve Rusya'ya yola çıktık. Avrupa kıtasıyla Asya kıtasının sınırı olan Kafkas Dağları var. Dağcılık literatüründe Kafkas Dağları'nın en yüksek yeri olan bu zirve Avrupa'nın en yüksek zirvesi olarak geçiyor. Türkiye'den 15 kişilik bir ekiple gittik. Birçok ülkeden yabancı ekipler de vardı. Tırmanışı 9 gün olarak planladık. Ana kampımızı kurduktan sonra (yükseğe uyum) diye bir program var. Deniz seviyesinde bulunan oksijen 5 bin metrede yüzde 50 azalıyor. Tırmanış yapmadan önce vücudu buna alıştırmak gerekiyor. Alıştıramazsan ciddi sıkıntılar olan bir şey. Akciğer ödemi, beyin ödemi, akciğer yetmezliği gibi ölümcül riskleri var. İlk önce 3 bin 888 metrede ana kampımıza yerleştik. Ertesi gün 4 bin 250 metreye tırmanıp geri geldik. Ondan sonraki gün 4 bin 800 metreye çıktık, geri geldik. Beşinci günde ise zirveyi yapabildik.'
'Parmaklarım dondu'

'Tabi bu işin özet kısmı' diyen Şener, yaşadıkları zorlukları ise şöyle anlatıyor: 'İkinci gün 4 bin 800 metreye çıktığımızda hava çok açıktı. Ben de havaya aldanıp kaz tüyü eldivenlerimi almadım. Yukarıda fırtına çıktı. Parmaklarımı dondurdum. 4 bin 750 metreden geri dönmek zorunda kaldım. Ekip çıktı, ben onlardan önce döndüm. O tırmanıştan sonra gece bir arkadaşımızda akciğer ödemi oluştu. Ekip liderimiz Burak Saral onu hemen aşağı indirmek zorunda kaldı. Ciddi bir durumdu hastaneye yatırıldı. Durumu stabil hale geldi tabi sonra.'
'Tırmanışı ertelemek zorunda kalabilirdik'

Bu süre zarfında hava durumunun tırmanışı etkileyecek kötülükte seyretmeye başladığını söylen Şener, durum toplantısının ardından gece yarısı yola çıkıp sabaha karşı zirve yapmayı kararlaştırdıklarını anlatıyor. Şener, 'Bu arada hava durumunu takip ediyorduk. Hava kötüleşmeye başlamıştı. Hemen bir toplantı yaptık. Bir açıklık var o arada onu yakalamamız gerekiyordu. 10 günlük hava durumuna baktığımızda hava daha da kötüleşiyordu çünkü. Güvenlik riski nedeniyle tırmanış iptal edilmek zorunda kalınacaktı. O gece saat 2'ye kadar fırtına devam etti. Gece 2'de tırmanmaya başladık, sonra hava açtı. Tırmanış 4 bin 800 metreden zirveye varmamız aşağı yukarı 5 buçuk '“ 6 saat sürdü. 5 bin 100 metrede yan geçitte, durumu tekrar değerlendirdik. Çünkü hava bulutluydu. Görüş mesafesi, rüzgarın hızına göre iptal edip, geri dönme durumumuz vardı. Devam etmeye karar verdik' sözleriyle anlatıyor yaşadıklarını.
Dikkatli ilerlemek şart

Elbrus'un buzulları olan bir dağ olduğunu söyleyen Şener, tırmanışta belli bir hat üzerinden ilerlemek zorunda olduklarını üzeri kar örtülü buzul çatlaklarının altında metrelerce derinlikte çukurların olabileceğini göz önünde bulundurarak dikkatli bir şekilde ilerlediklerini anlatıyor.
'Hava şartları senin elinde değil'

'Denemeye devam ettik' diyen Şener, bir ara hava şartlarından dolayı ümidini kaybettiğini de söylüyor. ''˜Bir an yapmayacağız galiba' dedim. Bu kadar hazırlık, en az altı aydır mental anlamda hazırlanıyorsun, bütün hazırlıklar, emek hepsi heba olabilir. Dağcılıkta böyle bir şey var, çıkamayabilirsin. Senin elinde olmuyor çünkü. Hava şartları, çığ olabiliyor, fırtına olabiliyor'
'Zirvede ağladım'

Şener, zorlu bir tırmanışın ardından zirveye çıkış anını ise şöyle anlatıyor; '18 dakika geçirmişim zirvede. Onu da çektiğim fotoğrafların zamanından anlıyorum. Ama ne yaptığımı hiç hatırlamıyorum desem yeridir. Arkadaşlarım fotoğraf çektiğini hatırlıyorum. Bir de kızıma giderken '˜Senin için Avrupa'nın en yüksek zirvesine bir şey götüreceğim. Bana bir şey verir misin?' demiştim. O da bana kendince yaptığı küçük bir oyuncak vermişti. Onu gömdüm zirvede. Orada video çektim. '˜Emanetini buraya gömdüm, ileride sen büyüyüp alırsın' diye. Onu hatırlıyorum. Bir de ağladığımı.'
'Yükseğe uyumum iyiydi'

Zirveden dönüşün, çıkıştan daha zor olduğunu söyleyen Şener, 'Yorgunluk baş gösterdi. Uykusuzluk. Zaten bir gece önce heyecandan uyuyamamıştık. Kazasız belasız bir şekilde aşağı indik. Dönüşte oksijensizlikten dolayı baş ağrısı, mide bulantısı yaşayanlar oldu ama başardık. Benim yükseğe uyumum çok şükür iyiydi. Açıkçası ben o kadar beklemiyordum. Çünkü deniz seviyesinden giden birisi olarak bir de mevcut bulunduğum coğrafi şartlarda sık sık dağa gidemememe rağmen yine de çok iyiydi açıkçası. En korktuğum konu oydu' şeklinde konuşuyor.
'Ekibimiz iyiydi'

Zirveden indikten yarım saat sonra dağın kapandığını anlatan Şener, kendilerinden sonra kimsenin zirve yapamadığını söylüyor ve ekibinin iyi olmasının zirve şansını arttırdığını ifade ediyor. Şener, ekip arkadaşlarına teşekkür etmeyi de unutmayarak 'Bizim ekibimiz çok iyiydi gerçekten. Ekip arkadaşlarımın çok iyi temposu vardı. Ekip liderimiz Burak Sanal ekibi çok iyi kontrol etti, temposunu çok iyi ayarladı. Bunlar hep zirve şansını arttıran etmenlerdi' şeklinde konuşuyor.
'Tırmanmak, meditasyon hali gibi'

Dağda olmanın kendisine mutluluk verdiğini söyleyen Şener, 'İnsanlar (niye gidiyorsun?) diyorlar ama belli bir nedeni yok. Sadece orada olmak insanın çok hoşuna gidiyor, iyi hissediyorsun, zihninde hiçbir şey kalmıyor. Ben birçok ekstrem şeyi denemişimdir daha önce. Bundaki gibi zihni tamamen sıfırlayan, kendi iş disiplinini kontrol edebildiğin bir spor yok. Sürekli bir motivasyon halindesin. Düşmeyeyim, kaymayayım, tempomu iyi ayarlayım, yükseğe uyum sağlayım. Sürekli dağ ve oraya tırmanmak var. Bir meditasyon hali gibi. Keşke her zaman gidebilsem diyorum. Her dağa gittiğimde o da bana farklı bir şey katmaya başladı. Ben şuna inanıyorum; dağları hiç sevmeyen ya da soğuğu sevmeyen kişiler bir kere çıksa kesinlikle fikirleri değişir diye düşünüyorum. Bambaşka bir şey. Meditasyonsa eğer bu; müthiş bir meditasyon' ifadelerini kullanıyor.
Hedef; 7 zirveler projesi

Şener, sıradaki hedeflerini ise şöyle açıklıyor; 'Dağcılık literatüründe 7 kıtadaki en yüksek zirveleri kapsayan '˜Yedi Zirveler Projesi' var. Elbrus Dağı da 5 bin 642 metre yüksekliğiyle bu projenin Avrupa Kıtası ayağını oluşturuyor. Bu projeyi gerçekleştirebilen dünyada çok az kişi var. Türkiye'den de bir kişi var: Nasuh Mahruki. Açıkçası benim asıl hedefim o. Dünyadaki 7 yüksek kıtaya çıkıp bunu başaran biri olmak istiyorum. Bu amaçla çıktım yola. İlk hedefim Afrika'ya gitmek. Kilimanjaro, Elbrus'tan daha yüksek bir dağ. Fakat güneyde kaldığı için hava şartları biraz daha iyi. Önce o. Daha sonra Güney Amerika'da Aconcagua Dağı var. Himalayalar'dan sonra en yüksek dağ. Asıl hedefim ise 2023 yılında Cumhuriyet'in 100'üncü yılında Everest'e çıkmak istiyorum. Destek bulursam bunları gerçekleştirip, ülkemizi, Edirne'yi temsil etmek istiyorum. Hem fizik olarak hem mental olarak bunu başarabileceğime inanıyorum.'
'Dağcılığa önyargı var'

Edirne'de dağcılığı tanıtmanın da idealleri arasında olduğunu aktaran Şener 'Dağcılığa karşı önyargı var. Bunu yadırgamıyorum. Dağcılığa ilgi olursa eğitmenlik yapmayı da düşünürüm. Neden olmasın? Ben bu konuda öncülük de edebilirim. En azından gurupları alıp bir yerlere götürebilirim. İstiyorum ki, insanlar dağları sevsin. Ama dediğim gibi buranın coğrafyasından kaynaklanıyor. Düz bir bölgedeyiz. Buradan bir dağa gitmeye kalktığın zaman mesafeler çok uzak. Belki üniversiteli gençlerde özellikle dağcılık sporu bilinci oluşursa birlikte hep beraber farklı dağlara gidebilirler. Benim için çok güzel olur. Ben Edirne'de tek başınayım. En azından yakın çevremde böyle bir insan yok' diyor ve ekliyor 'Dağcılık genelde bir badi ile yapılan bir spordur, öyle olması daha makbuldür. Aynı çadırda kalırsın, aynı kamp yükünü taşırsın, birbirinin emniyetini alırsın. Benim böyle bir şansım hiçbir zaman olmadı.'
Eşine ve sponsorlara teşekkür etti

'Sponsorlarım benim için çok önemliydi. Desteklemeselerdi ben devlet memuru olduğum için çıkma şansım yoktu. Bunlar çok pahalı sporlar' diyen Şener Edirne Belediyesi, Gez Gezenti Global Travel, Trend Life Fitness Salonu ve Edirne Doğa Sporları Kulübü'ne destekleri için teşekkür ediyor ve ekliyor 'Ve tabi eşim Zeynep'¦ Hiç tasvip etmese de çok büyük destekçim oldu. İstemese de hayallerime karşı çıkmadı.'